یکی از چالش های مهم مشتریان و استفاده کنندگان در حوزه سیستم های اطلاعاتی، مساله تغییرپذیری و پویایی سامانه ها میباشد.

در واقع صورت مساله اصلی این هست که در یک سیستم اطلاعاتی ساخته شده، دست مشتری برای اعمال تغییرات بعدی تا چه حدی باز بوده و چه کارهایی میتواند انجام دهد.

در بسته های نرم افزاری، مشتری بایستی تقریبا همان کاری را انجام دهد که طراح سیستم در نظر گرفته است و معمولا میزان توسعه و تغییرپذیری سامانه در حد بسیار کمی امکان پذیر خواهد بود. اما مزیت استفاده از بسته های نرم افزاری، آماده بودن امکانات، هزینه پائین تر و نصب و راه اندازی سریعتر میباشد.

از سوی دیگر در بسترهایی که امکان توسعه و سفارشی سازی بالایی به کاربر داده میشود، مشتری باید از ابتدا تمامی نیازهای مورد نظر خود را ایجاد نماید.

این تقابل امکان توسعه و سفارشی سازی و از سوی دیگر میزان زمان و انرژی مورد نیاز تولید و راه اندازی مساله ای است که سیستم ساز سعی کرده بصورت هایبرید (هایبرید لایه محصول) آن را حل کند.

هایبرید لایه محصول

در مدل سیستم سازی، اصولا تمامی طراحی های انجام شده قابل توسعه و تغییر خواهد بود. پس اصولا هیچ بخش ثابت و غیرقابل تغییری وجود نخواهد داشت، اما برای تسریع در پیاده سازی نیازمندیها، محصولات آماده بصورت تجربه های موجود پیاده سازی شده است.

یعنی مشتری میتواند مشابه بسته های نرم افزاری موجود در بازار را در قالب یک سیستم تولید شده با سیستم ساز دریافت نماید که بصورت همزمان سرعت اجرایی کردن سیستم بالا باشد و هم امکان توسعه و تغییرات بعدی وجود داشته باشد.