بیان کننده میزان انرژی مصرفی ساختمان به صورت انرژی پالایش شده اولیه و صرفنظر از نوع حامل انرژی مورد استفاده می باشد. جهت محاسبه میزان مصرف انرژی اولیه، میزان مصرف هر حامل انرژی بر اساس روش و راندمان تولید و نوع حامل انرژی اولیه که جهت تولید آن مصرف شده، محاسبه می شود.

همه سطوح قابل باز شدن در پوسته ساختمان، که برای دسترسی، تامین روشنایی، دید به خارج، خروج گاز حاصل از سوخت، تهویه و تعویض هوا ایجاد می گردند. مانند درها، پنجره ها و نور گیرها.

پوشش نهایی ساختمان که شیبی کمتر از 11 درجه یا مساوی آن نسبت به افق دارد.

پوشش نهایی ساختمان که شیبی بیشتر از 11 درجه و بیشتر از 11 درجه نسبت به سطح افقی دارد. بر روی سقف شیب دار، فضای خارج و زیر آن، فضای کنترل شده یا کنترل نشده قرار دارد. اگر شیب جدار بیش از 11 درجه باشد، دیوار تلقی می شود.

بخشی از یک سیستم مرکزی سرمایی یا گرمایی که در آخر مدار قرار دارد و انرژی منتقل شده توسط مدار توزیع را به فضا یا فضاهای کنترل شده انتقال می دهد.

ساختمانی که کلیه راهکارها و الزامات مربوط به مصرف انرژی در آن لحاظ شده باشد.

ساختمانی که حداکثر دو طبقه دارد و از چهار طرف با ساختمان های مجاور فاصله دارد، یا دارای فصل مشترکی با مساحت کمتر از 15 مترمربع با آنها می باشد.

هر ساختمانی که در تعریف ساختمان مستقل نگنجد، ساختمان غیر مستقل شناخته می شود.

به صورت میزان انرژی اولیه مصرفی سالیانه ساختمان بر حسب واحد زیربنای مفید و در واحد kWh/m2/year تعریف می شود.

مصالح یا سیستم مرکبی که انتقال گرما را از محیطی به محیطی دیگر به طور موثر کاهش دهد. عایق حرارت در ساختمان به عایقی اطلاق می شود که دارای ضریب هدایت حرارت کمتر یا مساوی W/m.K 0.065 و مقاومت حرارتی مساوی یا بیشتر از m2.K/W 0.5 باشد.

بخش هایی از فضای داخل ساختمان، از فضای زیستی و غیر آن، که به علت عملکرد خاص، به طور مداوم تا دمایی برابر، بالاتر یا پایین تر از دمای زیستگاه گرم یا سرد می شوند.

بخش هایی از فضای ساختمان که تعریف فضای کنترل شده در برگیرنده آنها نیست همانند درز انقطاع هوابند شده بین دو ساختمان، راه پله ها، دالان ها و پارکینگ های فاقد پایانه های گرمایشی و سرمایشی.

عنصر ساختمانی افقی که در بالا با فضایی کنترل شده، و در پایین با خاک، فضای کنترل نشده یا فضای خارجی در تماس است. کف بخشی از پوسته خارجی ساختمان محسوب می شود.

ضریب انتقال حرارت سطحی بخشی از پوسته خارجی ساختمان، برابر است با توان حرارتی منتقل شده از سطحی از آن با مساحت یک متر مربع، در صورتی که اختلاف دمای داخل و خارج برابر یک درجه کلوین باشد. واحد مورد استفاده برای ضریب انتقال حرارت (W/m2.K) است.

نسبت ضخامت لایه به ضریب هدایت حرارتی آن. مقاومت حرارتی مشخص کننده قابلیت عایق بودن یک یا چند لایه از پوسته یا کل پوسته از نظر حرارتی است و واحد آن (m2K/W) می باشد.

مشخص کننده نسبت میزان انرژی مصرفی ساختمان به میزان مصرف انرژی ساختمان ایده آل می باشد.

جلوگیری از ورود و خروج هوا، از طریق پوسته یا درزهای عناصر تشکیل دهنده آن.